Ddoje strade

Tutt’e ssére dint’a ll’ómbra
Io t’aspètto puntualmènte,
Tutt’e ssére inutilmènte
C’a speranza ‘e te vedè.
Tu cammine, e chést’o ssaccio,
Pe na via lònga e stramana
Ca te pòrta cchiù luntana,
Ca t’ha fatto scurdà ‘e me.
 
Io nun me scòrdo, no, io tèngo a mmènte
‘O bbène e ‘o mmale ‘e sta passiona amara.
E amara cómme sì… tu mme sì cara,
Cchiù cara ‘e tutt’a vita sì pe mme.
Ma che te ‘mpòrta a tte si stó suffrènno
Pe stu cammino ca me da dulóre.
Cchiù alluóng ‘o passo
E cchiù scarpise ‘o còre:
Stu passo tujo ca s’alluntana ‘a me.
 
Nun piglià sta strada nóva
Ca nun saje addò te pòrta.
Rispunnive: “Che mme ‘mpòrta!
Sóngo stanca, aggi’a cagnà”.